eerst was ik een koploper. met een GPS apparaatje met simkaart liep ik wedstrijden. manlief thuis kon zo precies zien hoe de wedstrijd mij afging, live. dat was 5 jaar geleden.
nu ben ik voor buzzer en de isostar campagne overstag gegaan en heb een sport-app geïnstalleerd. en ik gebruik hem ook nog. en nu zit ik ook nog aan facebook vast. en nou staat mijn hele wereld op z’n kop.
als ik ga hardlopen of fietsen, zet ik dat ding aan. kan alles mooi zien op de kaart. maar wel pas achteraf he. tijdens het lopen is het echt een onding. kan niet kijken, maar het praat wel. de hele tijd, overal tussen door. ik weet niet hoe ze heet. maar dan zegt ze hoe snel ik fiets, hoe lang ik er over doe. dat er weer 5 minuten voorbij zijn. hoe ver ik dan weer ben.
praat ik met iemand, praat ze er gewoon doorheen. geen idee wat ze zei. maar als ik zelf wil weten hoe snel ik loop, of hoe ver ik ben, nou dan moet ik die telefoon ergens uit een tasje toveren, zonder hem te laten vallen. en dan weer proberen terug te stoppen. en dat al lopend, of fietsend. wel eens geprobeer: tijdens het bakfietsen gekke dingen doen met je handen, niet twee handen aan het stuur…maar ’tis wel leuk.