Op 19 november een treinreis naar Nijmegen ondernomen om de zevenheuvelenloop te lopen. Van die grote evenementen mijd ik normaal gesproken, maar voor een keer wilde ik een uitzondering maken. Omdat het een snel parcours zou zijn.
Berg op lopen is niet mijn sterkste kant, maar ik kan veel goed maken in de afdaling. Het massale is al gelijk in de trein aanwezig. De meeste lopers komen met de trein. Zowel in de trein als op de perrons heb ik het koud, zit ook de hele tijd te gapen. Ruim op tijd kom ik aan in Nijmegen en kleed me om in een parkeergarage. Daar was het niet heel erg warm, dus dan maar op pad voor een warming up.
Daarna best nog wel lang wachten in het derde startvak. Maar omdat iedereen hutjemutje staat en de zon nog net boven de daken uitkomt, is het te doen. Dan de start, rustig naar voren en dan met twee tegelijk over de startlijn en lopen. Gelijk een tempo van 4.30 min/km opzoeken, want de eerste kms zijn vlak tot vals plat. Dat loopt lekker.
Dan tot ruim 5 km de eerste flinke heuvel, gas terug en boven na de eerste drinkpost weer door. Bij 7 km de bocht om, daar zijn de wind (tegen) en de volgende heuvels al weer. Rustig berg op, snel afdalen. Gevoel voor tempo krijg ik zo niet, maar het gaat goed. Totdat ik bijna boven ben bij de laatste heuvel op zo' n 11 km. Opeens word ik licht in mijn hoofd en lijf. Alsof ik boven de grond loop. Ik loop zo nog even verder, maar het voelt best eng; blijf ik zo wel verticaal, of lig ik dadelijk horizontaal? Jammer van een mooie eindtijd, maar ik besluit even achter een dikke boom bij te komen en plas gelijk, moest eigenlijk de hele weg al.
Het licht gevoel trekt weg, ik hoef alleen nog maar 3-4 km bergaf naar de finish, dus ik ren weer verder, door de stromende regen nu. Eerst wat rustiger, dan weer wat meer tempo. Maar na een kilometer komt dat lichte gevoel nog een keer, ik loop wat rustiger en neem mijn tweede gel, die ik over had. Het trekt weer weg, maar ik durf geen tempo meer te maken. Door het rustig, bergaf uitlopen, wat verder wel goed gaat, kom ik niet moe over de finish in 1.07.55. Ik heb zeker een minuut achter de boom gezeten en een heel stuk ingehouden moeten lopen. Ben dus ondanks de nette tijd, veel tijd verloren, maar vooral blij dat ik het tot de finish gehaald heb. Dat was echt geen fijne ervaring, dat lichte gevoel. En geen idee wat het was.
Ik loop terug naar de parkeergarage, kleed me om en loop naar de trein. Ook de terugweg is koud en zit ik weer te gapen. Jammer dat ik geen mooie tijd heb neer kunnen zetten, want volgens mij had dat er anders wel ingezeten. Mooie is, dat ik met deze tijd niet moe over de finish kwam, en dat geeft hoop op een snelle halve marathon over twee weken. Tenminste, als ik niet weer overvallen word door een licht, zweverig gevoel...