Na de marathon eerst wat gefietst, de spierpijn viel erg mee. De zaterdag na de marathon een eerste duurloopje, onverhard door het Reestdal. Zondag was de laatste Cascade testloop en het was super mooi weer. Ik kon het niet laten om niet te lopen. Dus hup, op de fiets naar Hoogeveen, 10 mijl rennen en weer op de fiets terug naar huis.
Dinsdag was de intervaltraining. Vanwege de zomertijd en het lekkere weer, ook naar deze training weer op de fiets. Op woensdag het eerste ritje op de racefiets. Dat fietst toch wel fijner dan de atb. Op donderdag loop ik normaal gesproken ’s avonds, maar vanwege een vergadering heb ik nu ’s ochtends gelopen. Met Tibbe in de babyjogger, want die was een beetje ziek.
Op zaterdag de Woldbergtrail, 25 km. Had ik vorig jaar voor het eerst gelopen, met Claudia, op ons gemak. Nu wilde ik de trail lekker doorlopen. Niet voluit, het is tenslotte altijd genieten in het bos. Maar ik wist natuurlijk niet of ik nog zware benen zou kunnen krijgen van de marathon, en de Woldberg zit pas aan het eind in het parcours.
In elk geval een beetje vooraan gestart, dat scheelt in het begin altijd met tempolopen op de smalle paadjes. Ik liep rond de 5:15 en vroeg mij af of dat niet te snel was. Maar het liep wel lekker en het was aardig vlak. Lekker doorlopen zo, als eerste dame. Onderweg nog wat reetjes gespot! Eigenlijk alles alleen gelopen, dan ben je je wel wat bewuster van de elementen: wind, bergop, zand. Onderweg bijgetankt bij de goed verzorgde posten en weer met frisse energie verder. De Woldberg drie keer op viel niet mee, bergaf wel. En na 2:07:37 als eerste dame over de finish, dus wederom met een mooie bos bloemen en een cadeaubon naar huis! Benieuwd of ik deze keer wat minder spierpijn heb dan vorig jaar.