Op vrijdag thuisgekomen van vakantie, op zondagmorgen gelijk in de trein gestapt naar Holten. Hier heb ik met Appelpieter afgesproken om de NStrail van Holten naar Ommen te lopen, een mooie trail over de Sallandse Heuvelrug en de Lemelerberg.
Dit was een erg mooie route, maar we hadden het allebei best wel zwaar. Dat het ’s middags warm werd, hielp ook niet echt mee. Onderweg nog even genoten van een koffie met appelgebak (ga je ook niet sneller van rennen, is wel lekker) bij de Lemelerberg. Na ruim 5 uur, over 40 km, weer terug bij het station in Ommen. Een weekje fietsen om te herstellen van de trail en de kilometers in Luxemburg, leek mij verstandig.
Op 26 augustus heb ik de Raventrail gelopen in Vledderveen. 30 km door een voor mij onbekend stuk Drents Fries Wold. De nacht van te voren heeft het heel hard geregend en de temperatuur is eindelijk gedaald. Het parcours is lekker hard geworden door de regen. Dus neem ik mij voor deze trail eens een keer wat sneller te lopen. Ik sluit aan bij een groepje mannen en een vrouw en hobbel lekker mee. Bij de eerste vezorgingspost valt helaas het groepje uit elkaar. Ik ga door met de andere dame en er sluit nog een man aan. Het tempo gaat nog wat omhoog. Het loopt wel lekker zo. In de verte wordt het donker. We houden het niet droog en er komt ook wat onweer langs. Ik loop alleen door en volg een man. Nog een verzorgingspost. Ik neem wat ontbjitkoek en een bekertje cola en loop weer door. Het laatste stuk loop ik alleen en met 2:35:50 kom ik als 5e overall over de finish. Heel fijn om weer bij wat koelere temperaturen te lopen en genoten van deze mooie, goed verzorgde trail.
Een week later staat de Wisentrail bij Apeldoorn op het programma. Vorig jaar liep ik hier de 18 km, dit jaar 35 km. Ook hier wilde ik wel een keertje doorlopen en kijken of een podiumplek haalbaar zou zijn. De wegwedstrijdjes een paar dagen voor de Wisenttrail heb ik daarom maar overgeslagen. Tenslotte ben ik me aan het voorbereiden op een 60 km ultratrail, en al deze trails passen heel goed in het trainingsschema. Ik ga bij de start wat vooraan staan, dan kom ik op de smalle bospaadjes in het begin wat beter uit en kan ik sneller mijn eigen tempo lopen. Bij de start zie ik 5 a 6 dames voor me weglopen. Ik ga er niet achteraan, want een tempo 4:30 voor de eerste kilometer vind ik al snel zat. Niet gek laten maken! Na een kilometer duiken we het bos in en ik ga wat rustiger lopen, het is tenslotte wel 35 kilometer. Een stukje voor me lopen 2 dames, maar ik kom niet echt dichterbij. Dan maak ik opeens een snoekduik. Wat was dat? Ik maak gelukkig een zachte landing op de bosbodem, sta gelijk weer overeind en loop door alsof er niks gebeurd is. Dan een stuk zandverstuiving en aansluitend heide. Ik loop de 2 dames voorbij. Echter bij de eerste verzorgingspost, waar ik wel even wat drink en eet, gaan ze me weer voorbij. Maar vlak daarna haal ik ze weer in. Dan het Kootwijkerzand. Een zwaar stuk, ik probeer wat langs de graskanten te lopen. Als ik aan het eind ben, ben ik opgelucht. Maar helaas; wat volgt is een lang zandpad waar het zand, ondanks de regen van een paar dagen eerder, nog steeds mul is. Nog even doorbijten dus. Langzaam aan begin ik steeds meer lopers in te halen. Bij de tweede verzorgingspost, waar ik weer eet en drink, passeer ik weer een dame. Volgens mij ben ik nu 4e dame. De benen voelen nog goed. In de verte zie ik wel lopers, maar niks wat op een dame lijkt. Toch blijf ik op tempo lopen, je weet maar nooit. Dan, 2 kilometer voor de finish, uit het niets, zie ik een vrouw lopen. Een paar honderd meter voor me. Ik kom snel dichterbij, ze zit stuk. Ik ga voorbij en loop de laatste kilometers naar de finish. Bij de finish bijtanken en even navragen of ik op de prijsuitreiking moet wachten. Yep! Ik ben derde dame in een tijd van 3:08:10. Geduld wordt beloond op deze lange afstanden, niet gek laten maken en gewoon rustig starten.
Komende week wat looptrainingen vervangen door herstelritjes op de racefiets en dan zijn de benen ook weer fris en fruitig.