Het herstel na de Indian Summer Ultra verliep voorspoedig. In de week erna heb ik mijn looptrainingen vervangen door fietstrainingen. Dat voelt goed voor de benen. Een week na de ultra was er een training over het Holtingerveld. Prima om de benen te testen.
En de benen voelden goed. Wel was 16 km wat ver. Dus de week erna de looptrainingen wat rustiger gedaan. En voor daarna een schema gemaakt voor de halve marathon. Helaas kwam er een verkoudheid tussendoor. Zo’n irritante kriebelhoest die hele nachten duurt. Vermoeiend hoor. Daarom twee keer een crossje voorbij laten gaan.
Op 1 december was dan de Bovenboerloop in Nijeveen. Vorig jaar liep ik hier een PR in 1:34:25. Nu wilde ik sneller. Helaas zou het best hard gaan waaien. Lopen in een groepje is dan wel belangrijk, scheelt veel energie tegen de wind. Dus na een iets te snelle start kijk ik of ik een groepje zie. Een eindje voor mij, loopt wat. Echter ik zit nog op 4:25 min/km en moet nog naar het groepje toe lopen. Gelukkig heb ik nog wind mee en ik loop er naar toe. Daar aangekomen, blijf ik er even achter lopen. Maar kom er vervolgens achter dat het tempo te hoog ligt. Ze lopen ongeveer 4:20-4:25 min/km en dat is boven mijn drempel. Voor een halve marathon is dat te snel, dat ga ik niet volhouden. Dus ik los.
Bovenboerloop Nijeveen 
Ik loop wat kilometers alleen en dan word ik ingehaald door een loper. Ik loop dan al tegen de wind. Ik ga achter hem lopen, beetje uit de wind. Dit voelt goed. Ik vraag even of ik er achter mag blijven. Dat is goed. Samen lopen we zo verder. Hij voorop ik er achter. Als de wind van opzij of achter komt, lopen we naast elkaar en kwebbelen wat. Het tweede rondje begint ook met een stuk flinke wind tegen. Het is hard werken, ook voor mij, want met 1 rug loop ik niet geheel uit de wind. Dan weer wind mee. Het herstel valt wat tegen, maar we houden het tempo erin. Bij 18 km komt de wind weer. Hier ga ik op kop. De haas neemt het nog een keer over, maar met nog 1 km te gaan is hij opeens leeg. Ik neem het weer over en neem hem op sleeptouw, samen uit samen thuis. Met 1:35:34 komen we over de finish. Blij met de tijd gezien de wind en 3e dame overall.
Een week later is de Boscrossmarathon in Diever. Het kwam ineens bij mij op om hier de marathon te lopen. Al sinds mijn eerste marathon in 2004, is hij bekend bij mij, maar ik heb hem nog nooit gelopen. Te zwaar? Nu leek het mij een fijne training. Het was erg herfstachtig weer. Gelukkig net aan droog, maar wel heel veel wind. Het parcours gaat door het bos, grotendeels onverhard, dus dat is beschut. Ik loop de eerste 2 (van 4) rondjes met Roel en Wessel en besluit daarna zelf door te lopen. Misschien kan ik net binnen de 4 uur finishen. De GPS laat het flink afweten in het bos, dus ik heb geen idee wat mijn tempo is. Elke verzorgingspost stop ik even om te drinken, water, thee, cola en ga weer verder. Het parcours is gevarieerd: smalle en brede bospaden, kleine klimmetjes, zand, modder en plassen.
In het derde rondje haal ik nog wat lopers in, maar daarna zijn de lopers dun bezaaid. Ik haal nog twee lopers in aan het begin van het 4e rondje en met nog 2 km te gaan en ik misschien wel binnen de 4 uur kan finishen, loop ik aan het eind van de ronde nog 2 lopers voorbij. Op 3:59:03 kom ik over de finish, hoe spannend kun je het maken? 1e dame; levert een bosje bloemen op. Na een lekker warme douche ga ik weer naar huis. Volgende week nog een marathon, de Besthmenerbergmarathon van Run Forest Run.