Heel gek om niet naar een evenement toe te leven en trainen. Ik was immers in oktober nog getraind voor een 60 km en heb daarna verschillende marathons gelopen. Dus 50 km zou geen probleem moeten zijn met een geringe trainingsomvang. Mits ik niet al te gek van start zou gaan natuurlijk.
Ik baalde ook wel een beetje van het feit dat ik de 50 mijl niet zou gaan lopen, een echt nieuwe uitdaging. Maar eigenlijk was ik er deze winter ook al achter gekomen dat het voor mij niet echt te doen is om bij koude temperaturen een ultra te lopen. Dit vanwege het rustige tempo dat je loopt tijdens een ultra. Een tempo waarbij ik me niet echt warm kan houden, wat ik ook aantrek. En met de weersvoorspellingen in de laatste week voor de Sallandtrail in het vooruitzicht, was ik uiteindelijk maar al te blij dat ik “slechts” 50 km hoefde te rennen.
Op zaterdagochtend word ik al vroeg opgehaald door Jans. Alles is al klaar voor gebruik, dus bij aankomst hoef ik alleen maar een startnummer op te halen en nog even naar het toilet. Bij de start is het fris, winderig, maar wel droog. De voorspelling voor die dag was dat de wind in de loop van de dag flink zou gaan toenemen en vanaf 14 uur flinke regen- en hagelbuien. Met de start om 9 uur zou ik nog wel even door moeten lopen om op tijd binnen te zijn. En ik verwacht niet dat ik het red in 5 uur, eerder 5:30 uur.
Na de start gaat het gelijk steil omhoog en ontstaat er een file. Geeft niks, beter maar rustig beginnen. Boven aangekomen op zoek naar een fijn tempo en in de afdaling die volgt lekker naar beneden laten vallen. Door een tunneltje en daarna kom ik in een fijn tempo terecht en is de grote meute al een beetje uit elkaar getrokken. De eerste 25 km gaan over de hei, tussen Nijverdal en Holten. Op de open stukken staat er best al wel wat wind, maar ik ben blij dat de tweede helft meer door het bos gaat.
Onderweg kom ik weer leuke lopers tegen en af en toe lopen we een stuk samen op. De verzorgingsposten zijn goed en lekker bevoorraad, maar ik blijf er niet te lang hangen. Is ook niet nodig want het gaat eigenlijk wel goed. Na de eerste ronde over de hei, volgt de ronde door het bos. Deze heb ik vorig jaar ook al gelopen. De benen voelen nog goed. Terwijl tijdens het eerste rondje af en toe de zon nog scheen, verdwijnt die nu achter de wolken en wordt het steeds grijzer. Het begint harder te waaien en het koelt af. Ik krijg het ook koud. Maar sneller lopen om het warm te krijgen, is niet verstandig bij deze afstand.
In de tweede ronde haal ik veel lopers in, zowel 50 km als 50 mijl lopers. Dit geeft mij zelfvertrouwen. Ik heb voldoende drinken meegenomen, dus hoef onderweg niet bij te vullen, alleen wat eten en drinken van het buffet en weer door. Deze ronde is minder mooi dan de eerste en het begint mij te dagen dat ik hier een volgend jaar geen 80 km ga lopen. Ten eerste zou het te koud kunnen zijn, ten tweede denk ik dat er mooiere ultra’s zijn elders. Het begint nu ook te regenen en ik trek mijn regenjasje aan. Het is niet zo ver meer en zie dat ik erg in de buurt van de 5 uur zal gaan finishen. Echter binnen de 5 uur zal net niet gaan lukken. Als het een paar honderd meter voor de finish opeens gaat hozen, zet ik nog even flink aan om niet helemaal doorweekt over de finish te komen. 5:01:45. Als ik dat van te voren had geweten, had ik ergens nog wel een beetje meer door kunnen lopen, want ik was niet kapot. Had alleen niet verwacht dat het zo makkelijk zou gaan. En de bilspieren en rug hebben zich prima gehouden.
Na afloop even bijtanken en in de rij voor de douche. Daarna blijkt er al snel een plekje bij de massage. Heel fijn! Als ik klaar ben, kom ik Jans tegen. Hij heeft er een uur langer over gedaan en had flink wat regen gehad. Terwijl ik wacht tot hij gedoucht en gemasseerd is, gaat het buiten flink te keer: storm, regen. De finishboog waait om. Arme lopers die nu nog bezig zijn.
