Eerste marathon als pacer

Het herstel na de Sallandtrail verliep voorspoedig en ik wilde graag weer wat langer gaan trailen. In december had ik mijn oog al laten vallen op de Koning van Spanje ultimate, een nighttrail en een lange afstand op zaterdag en zondag door het Limburgse Heuvelland.

Dus nu wilde ik mij daarvoor gaan inschrijven, echter de ultimate zat al vol. Jammer. Wel kon ik nu voor het eerst een marathon gaan lopen als pacer. Ik had mij aangemeld als pacer voor de 4:00 uur bij de Marathon van Rotterdam. Ik had nog nooit in Rotterdam de marathon gelopen, want ik hou niet zo van die massale (hardloop)evenementen. Maar het leek mij wel geweldig om hier pacer te kunnen zijn en een groepje lopers de marathon door te loodsen.

Dus op 7 april om 5:00 uur opgestaan, want we moesten om 8:00 uur al in Rotterdam zijn. Met z’n drieën gecarpooled. Het parkeren was goed geregeld en de spullen werden uitgereikt. Rugzakje voor het vlaggetje was wat groot en ik had zo’n vermoeden dat ik daar wat schuurplekken van zou kunnen krijgen. Na het nemen van een groepsfoto, rustig richting de start gewandeld. Ik zou met Lydia gaan pacen. De start was in een linker en rechter vak verdeeld en wij gingen ieder in aan een kant staan. Bij de start moesten we opletten dat we samen over de startstreep zouden gaan.

Een kwartier na het startschot waren we aan de beurt, startwave 3. Helaas lukte het niet helemaal om gelijk over de streep te gaan, maar na 1-2 km lukte het om gelijk op te lopen. Het tempo was aardig op schema, 5:40 min/km. Wel was het lastig om dit tempo vast te houden door de drukte en de variatie in breedte van de weg. Als de weg smaller werd, waren er gelijk opstoppingen. Het zou een mooie dag worden en het was ook al gauw echt warm. Er liep een aardige groep met ons mee. Maar het was best lastig om een gesprek te voeren met de deelnemers, want het was te druk. Al vanaf 20 km begonnen er lopers te wandelen en vanaf 30 km dunde ons groepje snel uit. Ik heb wel onderweg deelnemers kunnen motiveren en tips kunnen geven.

Het aantal wandelaars en deelnemers met kramp was wel schokkend voor mij om te zien. Maar het was ook echt wel warm. Het handje vol deelnemers dat nog bij ons liep rond de 40 km ging er vandoor om nog onder de 4 uur te finishen. Zelf kwamen we met een Franse musketier over de finish die ons bedankt voor de steun.

Terwijl we terugliepen naar het gebouw van Nationale Nederlanden werden we ergens naar binnen gevraagd voor een massage. Ja graag, dat hebben de beentjes wel verdiend. Geen lange wachtrijen, gelijk massage. Ook bij de douche geen rij. Goed geregeld allemaal! Nog even lekker eten samen en eind van de middag weer terug richting Drenthe.

De marathon weer op een heel andere manier kunnen ervaren, erg leuk en dankbaar om te kunnen doen.